taq dna-polymeras: moleculaire biologie en diagnose

Moleculaire biologie en genetisch onderzoek werd revolutionair doortaq dna-polymerasen, een thermostabiele enzym. Het is afgeleid van de hyperthermofiele bacterie Thermus aquaticus, dit polymerase heeft de unieke capaciteit om hoge temperaturen te weerstaan zonder vermindering van zijn functionaliteit, wat heeft geleid tot het uitgebreide gebruik ervan in Polymerase Chain Reaction (PCR) technologie.

de ontdekking vantaq dna-polymerasenIn de vroege jaren 80 werd door wetenschappers van CETUS een nieuw tijdperk in DNA-amplificatie en analyse ingeluid. Deze ontdekking was zo belangrijk dat het CETUS de Nobelprijs voor scheikunde in 1993 won.

Bij pcr werkt taq dna-polymerases het best bij ongeveer 72°c, wat precies overeenkomt met het thermische cyclusproces dat daarvoor vereist is. Tijdens pcr-cycli vindt bij hoge temperaturen denaturatie van dubbelstrengige DNA-templates plaats, gevolgd door synthese van nieuwe complementa

taq dna polymerase is hard en nauwkeurig, daarom wordt het vaak gebruikt buiten fundamentele onderzoeksactiviteiten. In de forensische wetenschap kan bijvoorbeeld zelfs sporenhoeveelheden worden versterkt voor identificatiedoeleinden. Het helpt bij het opsporen van genetische aandoeningen en ziekten die micro-organismen of mutaties met hen

Hoe wijdverspreid hun gebruik ook mag zijn, er zijn bepaalde beperkingen verbonden aan taq dna-polymerases. Een gemeenschappelijk probleem is dat het enzym de neiging heeft om fouten in te voeren tijdens het repliceren en dus gemuteerde kopieën in plaats van originelen te produceren. Onderzoekers hebben hoogwaardige taq

Verbeteringen in de enzymatische technologie hebben ook geleid tot de ontwikkeling van andere thermostabele polymerases zoals pfu (van pyrococcus furiosus) en vent (van thermococcus litoralis), elk met zijn eigen voordelen en afwegingen.

Om samen te vatten, is taq dna polymerase een bewijs van de kracht van wetenschappelijke innovatie en de verreikende gevolgen ervan in verschillende disciplines. Dit heeft niet alleen ingewikkelde DNA manipulaties eenvoudig gemaakt, maar het heeft het onderzoek versneld terwijl het snelle diagnose en therapeutische monitoring ook vergemakkelijkt. Terwijl